‘Een groot deel van mijn leven ben ik al verbonden met Ikazia. Toen ik in 1973 op de algemene poli begon, kozen patiënten op basis van hun geloof bewust voor dit nieuwe ziekenhuis. De ouderen die werden opgenomen hadden allemaal hun steentje bijgedragen aan de InterKerkelijke Actie Ziekenhuis In Aanbouw, de actie waar mijn moeder in de jaren zestig voor collecteerde.’

‘Bij elkaar heb ik 46 jaar in Ikazia gewerkt, waarvan het grootste deel op het secretariaat. Het was een prachtige tijd waarin we als collega’s samen klaar stonden voor onze patiënten en voor elkaar. Het voelde als één grote familie.’

‘Na mijn pensioen in 2019 heb ik me aangesloten bij de Vrienden van Ikazia. Voor mij niet meer dan een logische stap. Mijn ouders waren al vanaf de oprichting, 55 jaar geleden, lid van de Vriendenstichting. Door jaarlijks te doneren kan het ziekenhuis extra zaken realiseren die ten goede komen aan patiënten. Dat voelt goed. Door het lidmaatschap van de Vriendenstichting blijf ik betrokken bij het ziekenhuis waar ik al die jaren met zoveel plezier heb gewerkt.’

‘Hoewel ik inmiddels 6 jaar met pensioen ben, voel ik me nog steeds Ikaziaan. Ik heb nog regelmatig contact met oud-collega’s. Bij een verjaardag van een van de meiden of een leuke activiteit van de Vriendenstichting, kom ik graag op de koffie. Dat is altijd gezellig. Uit de contacten van toen in het ziekenhuis zijn blijvende vriendschappen ontstaan.’

Wil Dijkers, Barendrecht