Gezicht achter een gift

‘Al zo’n 7 decennia kom ik bij tijd en wijle in Ikazia ‘over de vloer’. Voor mooie en leuke gebeurtenissen, maar ook voor heel zware en verdrietige. De mooie gebeurtenissen wil ik wel delen. Op 5 december 1976 werd mijn oudste dochter er geboren. En tussen 2003 en 2009 aanschouwden mijn 4 kleinkinderen er het daglicht. De moeilijke, verdrietige gebeurtenis houd ik liever voor mezelf…

Sinds corona ben ik zelf ‘kind aan huis’ geweest in Ikazia. Ik heb heel wat artsen gesproken in diverse poliklinieken, voor onderzoeken en kleinere en grotere ingrepen. En dat begon al bij de buitendeur en op de poli’s. Altijd weer werd ik vriendelijk en gastvrij ontvangen, was er aandacht, werd ik gehoord en gerustgesteld, en werd er met me meegedacht.

Uit dankbaarheid voor dit alles had ik heel graag als vrijwilligster mee willen werken. Mijn steentje bij willen dragen aan de gastvrijheid van het Ikazia Ziekenhuis. Bij de ontvangst, of koffie en thee rondbrengen, of met een kar boeken of fruit de afdelingen langs. Helaas houdt de onvoorspelbaarheid van de darmziekte colitis ulcerosa mij hierin tegen.

Gelukkig hoorde ik van het bestaan van ‘Stichting Vrienden van Ikazia’. Door jaarlijks een schenking te doen kan ik nu alsnog mijn dankbaarheid tonen voor alles wat ik in ‘mijn’ ziekenhuis ervaren heb.’

Ans Hoedemaker, Rhoon